മൗനങ്ങളുടെ യാത്രയായിരുന്നു അത്, ഞാനും അവളും തമ്മിലുള്ള അന്തരങ്ങള് വിളിച്ചോതുന്ന ആ സമയങ്ങളില് പറയാന് മറന്ന വാക്കുകളെ പരതിനടക്കുന്ന മനസ്സിന്റെ വിസ്തീര്ണ്ണം കൂടിവരികയായിരുന്നു. പക്ഷെ മാനാഞ്ചിറയുടെ മതിലുകള് എന്റെ മനസ്സിനെ തടഞ്ഞുവെച്ചു. വീണ്ടും അവളുടെ മുഖത്തുതന്നെ എന്റെ നോട്ടങ്ങളെ ഞാന് നങ്കൂരമിട്ടു. അവളുടെ കണ്ണുകള് കണ്ടപ്പോള് പറയതിരിക്കാന് തോന്നിയില്ല. വലിയ കണ്ണുകള്. തുളഞ്ഞുകയറുന്ന നോട്ടം.
"ഒന്ന് പറയട്ടെ, ഭവതിയുടെ കണ്ണുകള് വീണ്ടും എന്റെ അസ്ഥിത്വത്തെ ചൂഴ്ന്നെടുക്കുന്നു."
അവള്ക്കതൊരു പരിഹാസ്യമായി തോന്നി, അവജ്ഞയോടെ അവളുടെ മറുചോദ്യം.
"മുനിവരാ, എന്റെ കണ്ണുകളെയും ചുണ്ടുകളെയും വര്ണ്ണിച്ച് ഒരു ഫ്രീ സെക്സ് സങ്കടിപ്പിക്കാനുള്ള പരിപാടിയാണോ?"
ഫ്രീ സെക്സ്, ഉഭയസമ്മതത്തിന്റെ രതിമുറിയില് തീരുന്ന ഉച്ച്വാസങ്ങള്ക്ക് മേലെ ബാഷ്പീകരിക്കുന്ന കാമം, ചിലനേരത്ത് "കാമം" "സെക്സ്" എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള് എനിക്ക് മനംപിരട്ടും, പക്ഷെ എന്നെ ചഞ്ചലപ്പെടുത്താന് മാത്രം അവള്ക്കയില്ല, അവളുടെ വാക്കുകള്ക്കും. പാര്ശ്വവല്ക്കരിച്ച വാക്കുകള് കേട്ടാല് പ്രകോപിതനാകുന്ന ഒരു തലത്തിലല്ല ഇപ്പോഴെന്റെ മനസ്സുള്ളത്. എന്നാല് അതിന്റെ മറുഭാഗം ചിന്തിക്കുമ്പോള് മനസ്സില് മുറിവേറ്റപോലെ തോന്നി. എന്റെ മുഖത്ത് അതു പ്രതിഫലിക്കില്ല, കാരണം, ഇവളുടെ ഇടഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഇടഞ്ഞ ഉത്തരങ്ങള് നല്കി എനിക്ക് പണ്ടേ പഴക്കമുണ്ടായിരുന്നു.
"ഞാന് ഭവതിയുടെ കണ്ണുകളെ മാത്രമാണ് പരാമര്ശിച്ചത്."
അവള് എന്നെ ഉള്കൊള്ളുന്നില്ല എന്നുമാത്രമാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. അവള് പിന്നെയും എന്തിന്റെയോ പിന്നാലെ പാഞ്ഞു എന്നെ സംശയിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള് തുടര്ന്നു.
"ഈ കരിവാരിത്തേച്ച കണ്ണുകളും ചായം പൂശാത്ത ചുണ്ടുകളും കൂര്പ്പിച്ചു നിര്ത്തിയ മുലകളും മാത്രമാണല്ലേ എന്റെ സിംബോളിക് സെക്സ് അപ്പീല്."
ഒരുകാലാത്തു അവളുടെ കണ്ണുകള് മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ നെഞ്ചില് ഒരു വിങ്ങല് ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നത്, കാലക്രമേണ അവള് പൂര്ണ്ണമായും എന്നെ ആവാഹിക്കുകയായിരുന്നു.
ചിലനേരത്ത് അവളുടെ കൊഞ്ചല് കാണുമ്പോള് തോന്നും ഇവളിങ്ങനെ അഭിനയിക്കുകയാണോന്ന്. ഒരേ സമയം കുട്ടിയായും പക്വത വന്ന കാമുകിയായും എങ്ങനെ മാറാന് കഴിയുന്നു എന്നൊക്കെ. ഇപ്പോള് അവള് പൂര്ണ്ണമായും ഒരു മുതിര്ന്ന സ്ത്രീ തന്നെയാണ്. ഈ ട്രാന്സ്ഫോര്മേഷനാണ് എനിക്കിവളില് വീണ്ടും മോഹമുദിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന് ചിലപ്പോള് തോന്നി പോകും, ആ കരിവാരിത്തേച്ച കണ്ണുകളാണ് എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന സ്വപ്നങ്ങളില് വന്ന് ഇവളെക്കൊണ്ട് പെയിന്റ് അടിപ്പിക്കുന്നത്.
"ഭവതി പിന്നെയും എന്തോ അതുമാത്രം സംസാരിക്കുന്നു. ഞാന് മനസ്സാ അതൊന്നും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല."
അവള് മുന്ധാരണകള് വെച്ചു സംസാരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി, മനസ്സുകൊണ്ട് ഒരു നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പരിചയമുണ്ടായിട്ടും അവള്ക്കിപ്പോ ഞാന് പേരറിയാത്ത അപരിചിതന്. വ്യക്തിത്വമില്ലാത്ത പകുതി മുഖമൊളിപ്പിച്ച പ്രണയത്തിന്റെ ഗൂര്ഖ. പക്ഷെ ഇന്നവള് അപകര്ഷതാബോധത്തിന്റെയോ സ്ത്രൈണത തീണ്ടുന്ന ലജ്ജയോ ഇല്ലാത്ത മുഖത്ത് കരിവാരിത്തേച്ചു മുടി നീട്ടി വളര്ത്തിയ ലോകത്തിന്റെ സ്നേഹകന്യക.
"മുനിവരാ, താങ്കള്ക്കെന്നെ വീണ്ടും പ്രണയിച്ചുകൂടേ?."
മാസ്മരികമായ നോട്ടത്തോടെയുള്ള ആ ചോദ്യം എന്റെ കാലുകളെ മാനാഞ്ചിറയുടെ പുല്തകിടികള്ക്കിടയിലൂടെ ഭൂമിയുടെ ഗര്ഭപാത്രത്തിലേക്ക് വേരാഴ്ത്തി. ആ ചോദ്യം ഒരു ചതിയുടെ ചോദ്യം പോലെ തോന്നി. മനസ്സിന്റെ ജനാലകള് തുറന്നു ഞാന് ആ ചോദ്യത്തെ സ്വീകരിച്ചു. എന്നെ വഞ്ചിക്കാനുള്ള ഈ ചോദ്യം. ഞാന് വഞ്ചിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ചോദ്യം. എന്റെ മാനസികനിലയെ മുഴുവനായി തകിടംമറിക്കുന്ന മുറിപ്പെടുത്തുന്ന ചോദ്യം. ഞാനൊരു വിഡ്ഢിയെപ്പോലെ അവളെനോക്കിയിരുന്നു.
"ഭവതി വീണ്ടും വിഷയങ്ങള് വളച്ചുകെട്ടി കൊണ്ടുപോകുന്നു."
"മുനിവരാ, തീര്ച്ചയായിട്ടും അല്ല, അങ്ങിപ്പോള് വിവാഹിതനാണ്, എനിക്കും ഉണ്ട് ഭര്ത്താവും കുഞ്ഞും, താങ്കള്ക്ക് എന്നെ പ്രണയിക്കാനുള്ള ധൈര്യമുണ്ടോ?"
പഴയപോലെ വീണ്ടും അവളുടെ ചോക്ലേറ്റു നിറമുള്ള പൊന്തിയ നന്ഗ്നമായ മാറിലേക്ക് വീഴാന് തോന്നി. പക്ഷെ എന്റെ മനസിനെയും ആത്മാവിനെയും ഞാന് ചങ്ങലക്കിട്ടിരുന്നു. എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ മുഖത്ത് കാമമാണ് ഇപ്പോഴും തിളക്കുന്നത്. ഇനിയൊരിക്കല്ക്കൂടി കുറ്റബോധം തോന്നാനും, നെഞ്ചു നീറ്റാനും, എഴുതാനും.... ഒന്നിനും വയ്യ!! എന്നാല് കൂടി.. വേണ്ട..
"ഭവതീ, ഞാന് വീണ്ടും ഒരു പ്രണയത്തില് അകപ്പെടാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയില് അല്ല. ഞാന് എന്നെ സ്വയം തളയ്ക്കുകയാണ്"
എന്റെ ഉത്തരങ്ങള്ക്ക് ശക്തിപോരായിരുന്നു. എന്റെ ഉത്തരങ്ങള് ആളില്ലാത്ത പട്ടംപോലെ ആകാശത്ത് അലയുന്നു, അവള്ക്കു കേള്വിശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ശരീരം നിര്ജ്ജലീകരണം വന്നപോലെ, ചങ്ങല പൊട്ടിയ ഭ്രാന്തന്റെ സങ്കടം നിറഞ്ഞു നിസ്സഹായമായി നില്ക്കുന്നു. ഒരു വിചിത്രമായ അനുഭവത്തില് അകപ്പെട്ടെന്നപോലെ, അവളെന്നെ സഹതാപം കാംഷിക്കുന്ന പോലെ നോക്കി. അപ്പോള് അവള് വീണ്ടും എന്റെ നീലാംബരിയാവുകയായിരുന്നു.
"പ്രണയം, അത് വേണ്ട.. ഈ ഒരു രാത്രിയെങ്കിലും തന്നൂടെ? എനിക്ക് വേണ്ടി... അങ്ങയുടെ ആ പഴയ..."
അവളുടെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞിരുന്നു.
------------------------
ഇത് വരെ കണ്ടുപിടിക്കപെടാത്ത ഒരു ദ്വീപിന്റെ സുന്ദരമായ മുഖം പോലെ നിഷ്കളങ്കമായി അവള് അനങ്ങാതെ കിടന്നു, അവളുടെ മുഖത്തെ ചായങ്ങള് എന്റെ വിയര്പ്പില് ഇളകിയിരിക്കുന്നു, മനസ്സ് വിശന്നു കാത്തുനില്ക്കുന്ന അവളുടെ കല്ലിച്ച മുലകള്ക്ക് മേലെ ഞാന് മുഖം താഴ്ത്തിക്കിടന്നു.
"മുനിവരാ,
അങ്ങെന്നെ ഒന്നുകൂടി ദൃഡമായി പുണരുക,
അങ്ങെയുടെ മുഖം എന്റെ മാറില് പൂഴ്ത്തിവെക്കൂ. എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും അടുപ്പിക്കുക, ഞാന് അങ്ങയെ പൂര്ണ്ണമായും എന്റെ നെഞ്ചിനുള്ളിലാക്കട്ടെ.
ഞാനവളെ വീണ്ടും ഗാഡമായി അണച്ചുപിടിച്ചു. അതിലവള് സ്വതന്ത്രയായ പോലെ തോന്നി.
"മുനിവരാ, താങ്കളുടെ സംസാരത്തില് മറ്റുള്ളവരെ മയക്കുന്ന രീതിയില് എന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ? "
അവള് വീണ്ടും ആ പഴയ പൊട്ടിപ്പെണ്ണാവുകയായിരുന്നു.
"എല്ലാവരും ഇത് ചോദിക്കാറുണ്ട്, ഞാന് എന്നും എന്റെ സ്വാഭാവികതയിലൂന്നി സംസാരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും, ഞാന് അവരോടാരോടും പഞ്ചാരമയത്തില് സംസാരിക്കാറില്ല, എന്റെ സ്ഥയീഭാവത്തില് എന്റെ മനസ്സില് തോന്നുന്നത് സത്യസന്ധമായി സംസാരിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ അതിന് എന്തു പ്രത്യേകതയാണുള്ളത്. "
"
അങ്ങെയുടെ പുതിയ കാമുകിമാരാണോ ഇങ്ങനെ പറയാറുള്ളത്.?"
ഞാന് ചിരിച്ചു.
"എനിക്കറിയാം, അങ്ങെന്നെ അങ്ങയുടെ അവസാനത്തെയും എന്നത്തെയും കാമുകിയക്കാമോ?"
ഞാന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു
"ഗന്ധര്വന്മാര്ക്ക് അങ്ങനെ ലിഖിത നിയമങ്ങള് ഒന്നുമില്ല."
അവളും ചിരിച്ചു.
"എന്നോട് സത്യം ചെയ്യുക, ഇനി നിങ്ങള് എന്നെ പ്രണയിക്കുകയില്ലാ എന്ന്?"
"നീ മനസിലാക്കുക എന്നെ സംബന്ധിച്ച് അതൊരു കാര്യവുമല്ല എന്ന്."
"അതെനിക്കറിയാം, എന്നിരുന്നാലും ഇത് എന്നും ഓര്മ്മയിലിരിക്കട്ടെ. എന്നോട് സത്യം ചെയ്യുക, ഇനി നിങ്ങള് എന്നെ പ്രണയിക്കുകയില്ലാ എന്ന്?"
"പക്ഷെ ഞാന് നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു. എന്നേക്കാളേറെ"
"ഞാന് നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞതല്ലേ എന്നെ പ്രണയിക്കരുത് എന്ന്."
"പക്ഷെ.."
എനിക്ക് വാക്കുകള് ഇല്ലായിരുന്നു. എന്റെ മുഖത്ത് ഒരു മനുഷ്യന്റെ എല്ലാ പൂര്ണതയും നിറഞ്ഞു നിന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിലെ സ്ത്രൈണമായ എല്ലാ നിരാശയും അവളുടെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. എന്നിരുന്നാലും കുറെ ദേശങ്ങള്ക്കിപ്പുറം പിരിഞ്ഞ നദി വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടിയതു പ്രഖ്യാപിച്ചതിന്റെ ആഹ്ളാദത്തിമിര്പ്പില് ഞാന് അവളുടെ നഗനമായ മാറില് മുഖമമര്ത്തിക്കിടന്നു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ